Hoe een eenvoudig gerecht toch moeilijk kan zijn.

Hoe is men eigenlijk op het idee gekomen om spaghetti (alla) Carbonara te gaan maken? Hoewel het eigenlijk uit Lazio afkomstig is staat het tegenwoordig door heel heel Italië op de menukaarten. De naam alla Carbonara is afkomstig van de kolen mijnwerkers die naar zeggen tijdens hun lunch deze pasta zouden hebben gegeten. Ik denk echter dat zij pasta cacio e uova aten. Een veel ouder gerecht dat bereidt werd met reuzel en een mengsel van eieren en kaas. Arme mensen eten dus eigenlijk. De zwarte spikkels in de pasta, de peper dus, zouden van origine dan steenkolen deeltjes zijn (of symboliseren) die van de mijnwerkers vielen.

Pasta Carbonara werd echter pas echt een “hit” aan het einde van de Tweede Wereld Oorlog

Aan het einde van de oorlog voorzagen de rantsoenen van de Amerikaanse (geallieerde) officieren in vooral spek en eieren. (al dan niet in poedervorm) De soldaten gaven hun rantsoenen aan de Italiaanse koks die er vervolgens een mooi gerecht van maakten. Dit behoorlijk “zware” gerecht (qua calorieën) werd mede door de plotselinge overvloed aan voorraad qua ingrediënten vrij snel een hit.

Er zijn drie geheimen van originele voor een echte pasta carbonara?

Er zijn drie do’s en EEN don’t! Eigenlijk hoef je maar één ding echt te onthouden. In echte pasta carbonara gaat absoluut GEEN room. De enige echte maak je met een goede spaghetti, eieren en Pecorino! Daarnaast is een goede guanciale (kalfswang spek) of als je dat niet kunt krijgen pancetta ook van belang. Het tweede geheim is dat je de guanciale niet helemaal uit moet bakken, een klein beetje vet maakt de structuur extra lekker.

Maar hoe maak je de carbonara saus dan romig?

Door het goed mengen van de kaas, de eieren en het derde geheimpje gebruik wat van het zetmeel houdende past kookwater. Je schept de pasta rechtstreeks uit het water bij de guanciale. Door het gebruik van het kookwater en het beetje bloem dat nog aan de spaghetti kleeft, krijg je de mooiste saus en de beste verbinding met de pasta.

Tenslotte dan nog een praktische tip

Zorg er voor dat het eigeel niet kan “stollen”, door het vuur uit te doen voor je het ei toevoegt en blijf tijdens het toevoegen constant roeren. Laat het geheel niet afkoelen dus zodra het goed gemengd is mag je het meteen serveren.

Ingrediënten voor 2 personen

• 125 gram guanciale
• 75 g pecorino
• 2  eieren (alleen de dooiers)
• 200 gram spaghetti
• Vers gemalen zwarte peper

Bereiding

• Scheidt de eieren.
• Kook de spaghetti beetgaar.
• Snijd de guanciale in kleine blokjes en bak deze in ongeveer 5-6 minuten half krokant.
• Terwijl de guanciale opstaat kun je de pecorino raspen.

Zodra de guanciale een beetje krokant is, doe je de spaghetti rechtstreeks uit de pan bij de guanciale. Eventueel kun je eerst wat van het vet afgieten, maar niet te veel! Je hebt er wel wat van nodig om de pasta echt lekker te krijgen. Voeg nu ook de ook de pecorino toe.

Giet een beetje kookvocht van de spaghetti over de kaas zodat deze smelt en draai het vuur uit.

Kluts de eidooiers en voeg deze al roerend toe aan de spaghetti. Blijf goed roeren zorg ervoor dat de eieren niet stollen maar dat het een mooie egale romige saus wordt.

Serveer deze traditionele pasta carbonara met wat extra geraspte pecorino en wat extra guanciale boven op.