Bijzondere meditatie momenten in Thailand

Bijzondere meditatie momenten in Thailand - Besems.eu

Op zoek naar rust in mijn hoofd

Ook dit jaar was ik weer in Thailand ik zocht meer verdieping in het mediteren en wilde buiten de gebaande paden gaan, even lekker weg uit het drukke westen. Ik ga met terug werkende kracht mijn reisdagboek van 2017 plaatsen.

Mijn dagboekberichten zijn niet live maar nog altijd interessant, vind ik zelf. Dit bezoek aan Thailand plaats in februari 2017. Ik reisde van Bangkok naar Chiangmai met lokaal (openbaar) vervoer en via vele mooie omwegen. Deze vele omwegen zorgden ervoor dat ik mijn geplande rondreis niet af kon maken maar er komen nog meer jaren. Ik had mijzelf tot doel gesteld om diverse tempels te bezoeken om te mediteren en tot rust te komen van mijn drukke bestaan. met dat in gedachte ga je dan natuurlijk niet gehaast reizen.

Indrukwekkende meditatieve momenten

Diverse schitterende momenten mocht ik meemaken onder andere in Phitsanulok, Sukhothai en Tak. In eerste instantie dacht ik  het meest indrukwekkende te beleven toen ik twee dagen mocht leven als een monnik in een klooster bij Chiangmai. Niets bleek minder waar. Er was nog een overtreffende trap. In een klooster in Chiangmai leerde ik een monnik kennen die Engels wilde leren. We kwamen in een win-win situatie terecht, ik leerde hem zijn Engels verbeteren en hij onderwees mij “verder” te komen in het mediteren. Toen hij me uitnodigde om een afscheidsceremonie bij te wonen van een van de belangrijkste monniken van het Koninklijk Huis kwam het dan ook geen seconde in mij op om nee te zeggen.

Wat een eer, om deze uitvaartceremonie te mogen bijwonen

Met openbaar vervoer trokken we naar de Koninklijke tempel waar het wemelde van Politie en Militairen. Honderden hoogwaardigheidsbekleders en misschien wel duizenden monniken bleken aanwezig te zijn en één Nederlander… Ik had sterk het gevoel de enige blanke te zijn in het immens grote gezelschap, toch voelde ik me geen buitenstaander. Wanneer je je respectvol gedraagt word je moeiteloos opgenomen. Ik kreeg vrij ver vooraan een stoel toegewezen, net achter een groep militairen in schitterende witte uniformen. Iedere aanwezige ontving ik een programma en een herdenkingsboek, uiteraard in voor mij onleesbaar Thais maar het is wel een dierbaar en indrukwekkende souvenir geworden.

Na verloop van tijd en diverse toespraken werd er een monnik aangekondigd, iedereen stond op en een stokoude monnik, (92 jaar hoorde ik later) werd ondersteund terwijl hij naar het “altaar” liep dat vormgegeven was als een kleurrijk “mythologisch dier”. Na zijn toespraak nam hij afscheid van zijn oude vriend en strompelde de trap af. Dit was het sein voor de honderden, zoals gezegd misschien wel duizenden monniken om ook langs het stoffelijk overschot te lopen en hun afscheid te nemen. Na de mannelijke monniken volgden nog vele vrouwelijke monniken en daarna de hoogwaardigheidsbekleders, militairen en de burgers waaronder ik.

Kippenvel en dan niet een klein beetje

Het is niet onder woorden te brengen wat je voelt als je in zo’n stoet meeloopt. De positieve energie, ondanks de trieste aanleiding, was overweldigend. Het is overigens ook onvoorstelbaar dat je bij 38 graden kippenvel kunt hebben sterker nog je kunt het zelfs  koud krijgen. Nadat iedereen langs het stoffelijk overschot van de monnik gelopen was en zijn of haar afscheid genomen had, lag er een ongelooflijke bloemen zee rondom het altaar. Nadat de oude monnik nog een korte afscheidstoespraak gehouden had werd het volledige altaar met de monnik er uiteraard in aangestoken. Een openbare crematie op het “tempelplein” midden in de stad.

Een meer dan indrukwekkende gebeurtenis waar ik als ik er zoals nu tijdens het schrijven van dit “blog” aan terug denk nog kippenvel van krijg. Wat een eer om dit te mogen meemaken. En wat een sereniteit ging er uit van de ceremonie en alle aanwezigen.