De geheime mudponds van Kao

20 oktober stond grotendeels in het teken van het oogsten van diverse “geheime” (lees experimentele) mudponds van Kao-San. Helaas mogen we hiervan alleen overzichtsfoto’s plaatsen en vooralsnog geen koi foto’s op internet zetten. Wat wel een leuk detail is koi van 14 maanden oud waarvan de grootste 60cm was, niet slecht qua groei. Morgen zie ik Kao-San weer en ga ik verder proberen hem over te halen, misschien dat de foto’s toch nog wel in het blad mogen…

Oogstrelende koi

Na het oogsten moesten we ons flink haasten om naar het vijver complex te gaan van 4 vrienden van onze gastheer. Deze 4 vrienden beheren gezamenlijk een gigantisch terrein dat gevuld is met prachtige vijvers en show bakken. Hier worden geen koi verkocht maar er zwemmen wel een boel top koi. Geen mindere koi te bekennen de ene nog schitterender dan de andere. Ik ben blij dat ik hier geen koi hoefde uit te zoeken. Dit zou een klus zijn die je weken kost zulke mooie koi in zulke aantallen bij elkaar.  Pfff water verversen hoeven onze nieuwe vrienden deze week niet te doen, dat is al gebeurd door het water dat ons in de mond liep bij het zien van al dit moois.

Met huid en haar, kop en snavel

Op dit complex waren we uitgenodigd voor een meer dan voortreffelijk diner met 3 hoogtepunten (in willekeurige volgorde) Wagyu Steak, een meer dan exclusieve krab en een wild gevangen miniatuurvogeltje dat in zijn geheel… Dus met kop en botjes opgepeuzeld diende te worden. Zonder aarzelen deden we onze gastheren na. Het smaakte voortreffelijk maar het breken en knarsen van de weliswaar dunne botjes is een vreemde sensatie.

Het graf van Koning Wen

21 oktober na een herkenbaar ontbijt, dit hotel heeft ook een westers buffet gingen we richting het Graf van Koning Wen. Voor we daar aankwamen brachten we eerst even een bezoekje aan het showterrein. Er heerste een grote bedrijvigheid er moest in onze ogen nog veel gebeuren maar men verzekerde ons “het komt goed”, “alles komt goed”. Met die boodschap in ons achterhoofd trokken we richting het graf van Koning Wen. Voor we daar kwamen moesten we nog even lunchen in een 5 sterren specialiteiten restaurant waar bij één van de gerechten letterlijke stomend op tafel kwam. Ook kregen we gefrituurde garnaaltjes en miniatuurvisjes, maximaal 1 cm groot. De visjes eet je dus gewoon in zijn geheel met kop, graat en al. De graftombe op zich was best imposant maar iets te commercieel gemaakt voor onze smaak.

Fabrieksbezoek

Vervolgens werd onze visie gevraagd op een nieuw type filter dat men hier aan het ontwikkelen is. Na lange discussies over hoe voor te filtreren brachten we nog even een bezoekje aan een fabriek waar etalage poppen gefabriceerd worden… (Deze fabriek gaat ook het kunststof voor de filters maken) en vervolgens met een sneltrein vaart richting het welkomst diner in ons hotel. We waren er weliswaar al 1 nacht maar vanmiddag kwamen de laatste officials pas aan.

Inmiddels is het bijna half 2 lokale tijd en morgen, ermmm straks mag ik er om half 7 weer uit.
Het blijft hard werken hier…