Het vervolg van mijn inhaalslag Thailand 2017.

Een rustige zondag in Thailand begint bij de Coffee Truck

Een rustig dagje vandaag. Weinig reizen gewoon nog wat lekker rondslenteren in Phitsanulok. Een aantal tempels bezocht, heerlijk gegeten en het de Sergeant Major Thawee Folk museum bezocht.

Thaise Brownies en Downies

Ik begin bij de eerste tempel meteen met het scoren van een overheerlijke bak ijskoffie bij de Thaise variant van Brownies en Downies. Een initiatief uit Phitsanulok, denk ik, waarbij verstandelijk gehandicapten onder begeleiding zalige koffie maken in een waanzinnig mooie Coffee Truck.

Als je van dingen houdt die wat minder “main stream” zijn dan mag je dit museum niet missen. Dit is een soort van privé museum dat in een traditioneel Thais gebouw ondergebracht is. Het staat vol met typische Thaise kunst. Behalve keramiek vind je er bijvoorbeeld ook landbouw werktuigen. Je zult je er zeker niet vervelen er is zelfs een schoollokaal, een volledige ouderwetse keuken en woonkamer te vinden.

De middag begon indrukwekkend en nee dat kwam niet door de overigens voortreffelijke lunch. Dit was vandaag wat meer standaard in een “hot pot” restaurant in een mall in Nai Mueang met als extra gerecht wat heerlijke geroosterde eend erbij.

Meditatie en een ceremonie bijwonen

Ik kwam bij toeval, voor zover dat natuurlijk bestaat, in een tempel waar net een ceremonie gehouden werd. Deze gebruikelijke ceremonie bestaat uit het schenken van diverse zaken aan een monnik of de tempel. Waarna de monnik een dankwoord spreekt een “zegen” geeft en een levenswijsheid met je deelt. Je wordt ook nog besprenkelt met water, krijgt wat water mee om het leven terug te geven aan de natuur en je brandt wat wierrook. (simpel uitgelegd) Nadat ik een meditatie sessie gedaan had sprenkelde ik het water bij de zeer indrukwekkende Boddhi boom van deze tempel. Elke Boeddhistische tempel heeft een Boddhi boom, onder deze boom zou Boeddha, volgens de verhalen, zijn verlichting gevonden hebben.

Giechelende Engrish sprekende bakvisjes

In deze tempel kom ik ook een groepje giechelende schoolmeisjes tegen die Engels moeten studeren door toeristen in het Engels te interviewen. Een hilarische gebeurtenis voor beide partijen, de “dames” vinden het reuze spannend en interessant om een toerist in het Engels aan te spreken. De interviews worden op een smartphone opgenomen zodat zij op scholl kunnen bewijzen dat ze toch echt Engels gesproken hebben. De kwaliteit van het Engels zorgt er ook voor dat het eigenlijk ook blijft bij Hello, Thank You en Goodbye. Maar ze zijn nog jong, dat Engels gaat wel goed komen.

Ook deze dag was alweer voorbij aan het vliegen, ik besefte nu al dat ik veel tijd te kort zou gaan komen en dat ik mijn ambitieus uitgezette rondreis deze vakantie nooit af zou krijgen. Maar ja, who cares, een mooie reden om volgend jaar gewoon weer terug te gaan toch?

Dineren deed ik lekker in een straat restaurantje waar ze wel frisdrank hadden maar geen glazen. Gelukkig zijn ze wel erg creatief en uit een plastic tasje kun je met een rietje prima cola drinken hoor.