“It’s better to travel well than to arrive”

Dat zeg ik altijd en dat arriveren gaat hem ook dit keer niet worden. Mijn ambitieuze rondreis wordt wat ingekort. Deels omdat er in Chiangmai zo verschrikkelijk veel moois te zien is en deels omdat het reizen met openbaar vervoer gewoon veel extra tijd kost. Dit betekent dat ik de volgende keer “gewoon” na het landen op Bangkok International een binnenlandse vlucht neem naar Chiangrai of meteen de trein, zodat ik niet in de verleiding kom om allerlei extra tussenstops te maken.

Op aanraden van een goed Engels sprekende monnik ga ik vandaag negen tempels bezoeken. Het getal negen is een belangrijk getal in het Boeddhisme. Negen in het Thais is Kao dit betekent niet alleen negen maar is een gedeelte van “Kao Na”. Dit betekent vrij vertaald ontwikkeling, vooruitgang. Volgens de monnik die ik sprak ontwikkel je jezelf als Boeddhist wanneer je negen tempels op één dag bezoekt. Betuig je eer in elke tempel en je groeit verder in de leer. Omdat ik toch al besloten had om in Chiangmai te blijven kan ik mooi van de gelegenheid gebruik maken en deze “bedevaart/pelgrimage” volbrengen.

Om een zo logisch mogelijke volgorde te bepalen voer ik in het hotel bij het zwembad de te bezoeken tempels van te voren alvast in de navigatie in. Wel zo makkelijk en veilig op de motorfiets. De negen te bezoeken tempels zijn:

• Wat Srisuphan
• Wat Fon Soi
• Wat Chedlin
• Wat Chang Taem
• Wat Chedi Luang
• Wat Phan Tao
• Wat Phra Singh
• Wat Suan Dok **
• Wat Sri Koed
• Wat Tung Yu

** De oplettende lezer ziet 10 namen.

Ik raakte vandaag in gesprek met een monnik via een uitwisselingsprogramma. De monnik die op dat moment in de leerzaal zit geeft les over Boeddhisme en tegelijkertijd leer jij hem Engels. Een mooi initiatief waar ik dankbaar gebruik van maakte. Na een half uurtje begon de monnik zich te verontschuldigen. Hij zich hij moest naar een uitvaartceremonie in een andere tempel. Een 91 jarige monnik, de belangrijkste monnik van de zus van de nieuwe koning, was overleden en werd deze avond verbrand.

Dit betekende een onverwachts ingelaste extra tempel omdat ik door hem uitgenodigd werd om deze “begrafenis”, van een van de meest vooraanstaande monniken, Maha LDS, van de zus van de huidige koning bij te wonen. Als vertegenwoordigster van het koninklijk huis was Pannada Diskul aanwezig. Gezien het feit dat de monnik mij vroeg om hem te vergezellen kwam er dus een extra tempel bij. Deze ceremonie waarbij onder andere de zus van de koning en vele hoogwaardigheidsbekleders aanwezig waren mocht ik bijwonen. Honderden monniken brachten een indrukwekkende laatste groet onder begeleiding van indringende Thaise muziek. Het was een prachtige imposante ceremonie en een eer om hierbij aanwezig te mogen zijn. Het verslag van deze ceremonie kunnen jullie in dit blog lezen. Na al deze tempels parkeerde ik de Mio voor het hotel en ben ik lekker weer lopend terug de stad in gegaan voor een Singha en een lekkere maaltijd.

Ik heb geprobeerd een beknopte uitleg over de op deze dag bezochte tempels te schrijven, maar dat beknopte blijkt bij negen tempels ondanks alles toch een aardig stukje tekst te zijn geworden.

Wat Sri suphan – De Zilveren Tempel

Ik kende deze tempel al van een foto sessie die een Thaise Facebook vriend van mij er maakte. Als je vanaf de “Saturday Walking Street” komt vind je deze tempel in één van de zijstraatjes. Het hoofdgebouw van deze tempel is volledig van Zilver gemaakt, de wanden, het dak zelfs de vloer waar je over loopt. In het gebouw staat een behoorlijk grote gouden Boeddha. Overigens mogen vrouwen deze stupa niet betreden.

Wat Fon Soi

Over deze tempel wordt geschreven in de Kroniek van de Lan Na Thai Legende. De tempel werd gebouwd ter ere van Phra Tera, een hooggeplaatste leider.

Wat Chedlin

De meeste toeristen zullen deze in de 16e eeuw gebouwde tempel over het hoofd zien. Hij bevindt zich in het oude gedeelte van de stad, binnen de resten van de oude stadsmuren dus. Ik vond het niet erg, er waren dus geen toeristen en het gaf mij een mooie authentieke beleving. Achter aan het complex is een kleine brug, je komt hier als je langs de Chedi loopt. Hier zijn een aantal rustige zitjes waar je de omgeving in je op kunt nemen en uitkijkt over een grote waterpartij met lelies, schildpadden, karpers en meervallen.

Wat Chang Taem

Deze tempel werd gebouwd in de karakteristieke Lanna stijl.

Wat Chedi Luang

Wel wat toeristischer maar daarom niet minder mooi. Ook deze tempel ligt midden in de oude stad, omringt door restaurants, hotels en winkels. Je moet echt goed opletten, voor je het weet loop je deze tempel voorbij. Gelukkig is ook deze tempel niet “over” gerestaureerd, hierdoor blijft de unieke sfeer behouden. Je ziet, uit mijn hoofd, vier gouden Boeddha’s in de openingen hoog bovenin de tempel. Mede “dankzij” de vele aardbevingen is er veel schade waardoor de meeste olifanten diedeze tempel sieren beschadigd zijn.

Wat Phan Tao

Zoals wel meer tempels was dit vroeger een paleis vroeger kreeg elke koning zijn eigen paleis en werden de oude paleizen vaak omgebouwd tot tempel. In dit geval werd het gebouwd in het eind van de 14e eeuw. Deze tempel staat vlak naast Wat Chedi Luang. Het meest opvallende aan deze tempel is de teakhouten Viharn, de gebedsruimte, die in 1875 naar dit complex verplaatst werd door Koning Inthawichayanon.

Wat Phra Singh

Wat Phra Singh ligt ten westen van de oude binnenstad, de hoofdingang wordt bewaakt door leeuwen. In deze tempel staat een veelbesproken beeld, Phra Boeddha Sihing, de tempel dankt hieraan zijn naam. Volgens legendes is het beeld gemaakt naar het voorbeeld van de leeuw van Shakya uit de Mahabodhi-Tempel in Bodhgaya. Er zijn overigens drie van deze beelden in Thailand waarvan gezegd wordt dat zij die de enige echte zouden zijn. Behalve in Wat Phra Singh staat er een in Wat Phra Mahathat in Nakhon Si Thammarat en één in het Nationaal Museum in Bangkok. Ik ga er maar vanuit dat IK de echte gezien heb. Tijdens het Songkran festival wordt het beeld door de straten van de stad gedragen en kunnen de gelovigen het eren door het met water te besprenkelen.

Wat Suan Dok

Dit is niet alleen zo maar een schitterende tempel maar ook een educatief centrum. Een deel van de in deze tempel aanwezige monniken leerden Engels lezen en schrijven en willen hun taalvaardigheid graag uitbreiden. In 2000 introduceerde Pra Dr. Saneh Dhammavaro “Monk Chat”. Je kunt hier gewoon een uurtje met een monnik kletsen over Boeddhisme en zo heel veel leren. Het is een mooi concept want je leert van elkaar, jij leert over het Boeddhisme en de monnik verbetert zijn Engels.

Wat Sri Koed

Dit is een oud klooster dat ook weer binnen de oude stadswallen ligt, vlakbij Wat Phra Singh. In deze tempel vind je een Viharn met schitterende gedecoreerde pilaren. De belangrijkste Boeddha in deze tempel is Phra Chao Khaeng Khom.

Wat Tung Yu

De laatste tempel van vandaag, in de Viharn van deze tempel staan diverse prachtige beelden. Op het complex bevindt zich ook nog een witte Chedi en een zittende boeddha. De ingang kleinste gebedsruimte wordt bewaakt door een afbeelding van Naga (de slang) hier zie je ook beelden van twee monniken, de gouden monnik is Kruba Srivichai dit was één van de meest vooraanstaande monniken van het Lanna koninkrijk, hij leefde van 1878 tot 1938. Hier zag ik ook een mooi stukje interactie tussen een monnik en een klein jochie die per sé deze monnik een gift wilde aanbieden.