De marathon van Rome en wat bonus kilometers…

Steden bezoek je lopend zeggen mijn ouders altijd en dat standpunt huldigen we nog steeds. Dus toen we afgelopen november in Rome waren liepen we een rondje… Om precies te zijn liepen we een ruime marathon, we kwamen uit op 51 kilometer en 800 meter volgens de iPhone stappen teller. Niet weinig voor een goede 3,5 dag wandelen. De weg vinden we bijna altijd via de “old school” navigatie middelen van Pa, met soms een beetje digitale hulp.

Een tripje naar Rome is als een bezoek aan een/het openlucht museum. Elke straat heeft één of meerdere bezienswaardigheden. Gelukkig heeft ook elke straat wel een espressobarretje dus konden we de kilometers maken in etappes. Erg leuk ook om de touristische delen soms even te mijden en lekker met het openbaar vervoer de authentieke stukjes op te zoeken. Ook goed voor de portemonnee overigens, ons duurste koffie rondje was € 50,00 en het goedkoopste ongeveer € 7,00. En dan hadden we voor die € 7,00 ook nog eens meer kopjes koffie. Maar dat hoort erbij hè.

Alle “must see” locaties hebben we gezien, denk ik.

Van het Colisseo by night and by day tot het Forum Romanum. Het is niet moeilijk om je fantasie de vrije loop te laten gaan. Als je in en om het Colisseo, hét beeldmerk van Rome, loopt. Deze enorme arena geeft je kippenvel als je terug denkt aan de tijd dat deze nog in volle glorie het stadsbeeld domineerde. Hier vloeide liters bloed… van gevangenen, slaven, misdadigers en “onschuldige” beesten.

You name it we’ve seen it.

Je raakt nooit uit gekeken. Van het Vaticaan met de St. Pieter tot de Spaanse trappen, van Campo de’Fiori tot de Engelenburcht en direct om de hoek van ons hotel de Santa Maria Maggiore. Het Panthenon en ook Piazza Navona kwamen voorbij, gelukkig konden we dankszij ons OV abonnement ook onbeperkt reizen en dus ondanks al het lopen vaak ook even lekker zitten en “genieten” van de hobbelige ritjes. Ook al zal ik er voorlopig even niet terug komen, heb ik toch maar wel een muntje in de Trevi Fontein gegooid. Ik heb nog lang niet alles gezien. Rome blijkt betoverend, het laat je niet los, je dompelt jezelf onder in de geschiedenis. Je voelt de historie en ziet de verhalen. De architectuur is adembenemend.

La cuccina…

En dan heb ik het nog niet over het eten gehad. De Italiaanse keuken verveelt uiteraard ook nooit. Heerlijke gerechten gegeten bij authentieke zaakjes en ook af en te op een wat toeristischere locatie waar het eten wat duurder bleek maar eigenlijk nooit echt slecht. Het lekkerste was voor mij toch wel de Gnocchi met Gorgonzola en perensaus bij Maccheroni. Die ga ik zeker binnenkort proberen te evenaren. De gastvrijheid van de Italianen blijft ongekend, de behulpzaamheid als je in het Italiaans begint te praten is schier oneindig. Je ziet ze genieten van mijn pogingen om Italiaans te praten en geven in behoorlijk Engels nog relevante antwoorden ook, dus zo slecht deed ik het niet blijkbaar.
Eigenlijk kan ik alleen maar tot de conclusie komen dat ik TE lang niet in Italië geweest was.

La Dolce Vita para siempre, in 2017 maar weer eens terug denk ik!

Voor de liefhebbers wat restaurant tips: Maccheroni, Baffetto, Etabli, Pastificio, Mimi è Coco en l’Archetto