Strakjes ga ik Chiangmai verlaten terug naar Bangkok nog één nachtje in de metropool en dan terug naar het saaie koude (?) Nederland. Dus vanmorgen vroeg uit de veren, alles in de koffer proppen, phewwww hij gaat nog dicht. Nog eventjes aan de overkant van de straat mijn inmiddels traditionele saté-tjes en kleefrijst als ontbijt gescoord, een beker ijskoffie erbij en ik kan er weer even tegen.
Met een redtruck richting busstation
Uitchecken en op met een redtruck richting het station. Hier ga ik op zoek naar een bus die mij terug wil brengen naar Bangkok. Na een korte zoektocht vind ik een luxe dubbeldekker met karaoke tv’s. De karaoke is geniaal, gezellig zingen in de bus met een hapje en drankje het lijkt wel een schoolreisje. Wat een beetje een domper op de feestvreugde veroorzaakt is de onvoorstelbaar naar zweet stinkende mede passagier een rij of 5 voor me. Gelukkig heb ik Vicks bij me, het wordt een lange rit… kan ik mooi alvast wat foto’s sorteren en mijn “dagboek” bijschrijven. Tot mijn verbazing stoppen we na 300 kilometer en moet ik de bus uit. In eerste instantie snap ik er niks van maar bij het tarief van € 6,00 afgerond naar boven blijkt gewoon nog een warme lunch inbegrepen te zijn. Onderweg bij een van de haltes lijkt een politieagent een van onze medereizigers te zoeken. Zijn bagage wordt volledig binnenstebuiten gekeerd en daarna mogen we weer verder. De buschauffeur had er zin in met slechts 47 kilometer harder dan toegestaan snellen we al zingend verder. Na aankomst op het station pak ik de trein richting het hotel waar mijn reis begon, hier sluit ik hem ook weer af.
Terug in de bewoonde wereld
Terug in Bangkok, lekker lopen en rijden door Bangkok, nieuwe plaatsen ontdekken met lekker authentiek eten voor 3x niks. ’s avonds nog een keertje in een echt restaurant eten in plaats van op straat als laatste “avondmaal”. Een paar Singha’s ter afsluiting en rond 0.00 uur slapen. Om vijf uur gaat de wekker om richting treinstation Makassan te gaan en dan komt het eind toch wel serieus in zicht. Zoals ik al schreef om vijf uur opstaan en half zes sta ik op straat om een tuktuk te pakken. Gezien de deadline ga ik maar eens een keer niet lopen. Ik kom mooi op tijd op aan op Subbharvani airport en zonder problemen wandel ik de Airbus in. So far So good… als zo’n beetje iedereen zit wordt omgeroepen dat het automatische bagage laadsysteem niet functioneert en de bagage met de hand geladen moet worden. Dit kost bijna een uur, maar de piloot hoopt nog wat tijd goed te maken… niet dus. Met een uur vertraging land ik op Dubai International dat maakt de overstap marge een krappe 45 minuten.
This is the final boarding call for passenger Mr Besems on flight…
Je zou er bijna gestressed van raken, bijna… maar omdat je er toch niks aan kunt veranderen blijf ik relaxed. Ik loop de gate door richting connections en check het scherm. Ik heb 45 minuten tot het vertrek en de transfertijd naar de gate is 30 minuten inclusief de trein, ja de trein zo groot is het vliegveld, dat er gewoon een “interne” trein rijdt. Gelukkig komt de trein er meteen aan en zie ik hem niet net voor mijn neus wegrijden. Wanneer ik de trein uit kom moet ik nog even naar gate C23 lopen, een best eindje. Halverwege hoor ik mijn naam over de omroepinstallatie, that’s a first. Maar all’s well that ends well… ik was nog net niet de allerlaatste en had het flink warm van de wandeling. Deze airbus blijkt halfleeg dus ruimte genoeg om te relaxen en meer stewardessen die mij kunnen voorzien van (niet al te beste) Gin Tonicjes. Na een rustige vlucht kom ik heerlijk uitgerust in Nederland aan.
Morgen is het weer business as usual. 🙂
